مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر عوامل خطرزای قلبی-عروقی و هورمونی در بیماران مبتلا به سرطان سینه

هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی بر گلوبولین متصل به هورمون جنسی، هورمون رشد شبه انسولین-1 و لیپوپروتئین های سرم بیماران مبتلا به سرطان سینه بعد از هشت هفته فعالیت ورزشی بود. بدین منظور 36 زن مبتلا به سرطان سینه که جراحی شده بودند و شیمی درمانی و پرتودرمانی دریافت کرده و در حال حاضر تحت دارودرمانی بودند، به سه گروه 12 نفره (هوازی، مقاومتی و کنترل) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته به مدت 90-60 دقیقه در هر جلسه طبق برنامه مشخص به ورزش پرداختند. در این مدت گروه کنترل در هیچ فعالیت ورزشی منظم شرکت نداشت. نمونه-گیری خونی از سیاهرگ بازویی قبل و بعد از هشت هفته از کلیه آزمودنی ها انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش آزمون تحلیل واریانس یک طرفه انجام گرفت و در صورت معنی دار بودن از آزمون تعقیبی توکی برای تعیین محل اختلاف استفاده شد. طبق نتایج به دست آمده بین میزان shbg، ldl و کلسترول قبل و بعد از هشت هفته فعالیت ورزشی تفاوت معنی دار وجود داشت، به طوری که تمرین هوازی منجر به افزایش معنادار shbg (01/0=p) و کاهش ldl (04/0=p) و کلسترول(03/=p 0) شد. همچنین فعالیت ورزشی موجب کاهش معنادار وزن (001/0=p) در آزمودنی های هر دو گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد. در میزان 1- igf، tg و hdl بعد از فعالیت ورزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مجموع نتایج تحقیق نشان دادند که فعالیت های ورزشی به ویژه به صورت هوازی بر عوامل موثر بر سرطان سینه تاثیر مثبت دارند و می توانند در کاهش عوارض و ادامه حیات این بیماران در کنار دارودرمانی و سایر مداخلات پزشکی کمک کنند.